Taran wodny to pompa napędzana siłą grawitacji i ciśnienia – działa bez prądu. Wynaleziony w XIX wieku. Jeden działa we wsi Kajany, w województwie warmińsko-mazurskim już od 1897 roku. Pompuje wodę do miejscowej wieży ciśnień, z której woda płynie do domów.
W sieci można znaleźć instrukcje budowy współczesnych wersji dla domowego użytku. Zgodnie z opisami użytkowników, każdy metr wysokości z której woda spada do pompy, generuje dość ciśnienia, by wypchnąć wodę na 20 metrów w górę.
Zarzuca mu się niską sprawność energetyczną, taran wodny jednak robi to za darmo i bez przerwy. Pompuje wodę w górę, znacznie wyżej niż pracuje i znacznie powyżej miejsca z którego ją pobiera. Spuszczając ją można wytworzyć prąd – wtedy, gdy akurat potrzebujemy.
Pompy ciśnieniowe są używane w miejscach, gdzie nie ma dostępu do sieci energetycznych. Pompują wodę, niekiedy wykonują pracę lub produkują prąd. Dostęp energii z paliw bardzo nas rozleniwił. Skupiliśmy się na jednym sposobie tworzenia pracy, na jednej formie energii (energii elektrycznej) i nie kontynuowaliśmy poszukiwać zapoczątkowanych przez naszych przodków. Jest to duża strata, bo nie dywersyfikujemy źródeł, jednocześnie uzależniając się od grupy zasobów niezbędnych do rozwoju tego jednego.
Taran wodny to ciekawy wynalazek, który jest godny uwagi i dostrzeżenia jego wielkiego potencjału . W międzyczasie zachęcamy do zapoznania się z innymi ciekawymi tekstami w dziale Ciekawostki oraz naszymi celami i ideami. Zachęcamy też do wsparcia Fundacji Utopia darowizną, by kolejne opisywane rozwiązania dotyczyły naszych autorskich projektów.