Sztuczna inteligencja jest kluczem do zbudowania utopijnego świata, a brak tego klucza był przyczyną wszystkich porażek w próbach stworzenia utopii. Każda próba stworzenia utopii rozbijała się zawsze na tym samym – ludzie nie działali zgodnie z przewidywaniami. Był pomysł, wyglądał dobrze, ale w praktyce nie działał. Jego pierwszy praktyczny test polegał na pełnoskalowym zastosowaniu i poprawkach nanoszonych siłą, często ostateczną formą przemocy. Osiągnięcie sukcesu wymagałoby odwrotnej strategii – wielokrotnego testowania, aż do uzyskania właściwego wyniku, przed zastosowaniem w praktyce.
Sztuczna inteligencja to algorytm, który uczy się poprawnej odpowiedzi poprzez porównywanie do wzorca. Nie jest to inteligencja, w dosłownym rozumieniu tego słowa, bo nie widzi wzorców. Można powiedzieć, że gdyby AI miała stworzyć żarówkę, to nigdy by nie wpadła na ten pomysł. Gdyby jednak otrzymała koncepcję oraz właściwości wszystkich materiałów na świecie, to zrobiłaby nie tysiąc, a miliard prób i wybrała materiały, które mają największy potencjał. W efekcie produkt byłby lepszy i wykonany szybciej.
Do stworzenia utopii potrzebne są trzy elementy: koncepcja, wzorzec i sztuczna inteligencja. Koncepcja to punkt startu i oczekiwany efekt. Wzorzec to zbiorowość ludzi, których awatary w symulacji utopii próbują odzwierciedlić decyzje, jakie podjęliby w prawdziwym życiu. Algorytm AI analizuje wzorzec i poprzez nieograniczoną ilość symulacji udoskonala koncepcję.
Wirtualna rzeczywistość
Metaverse to wirtualna rzeczywistość, współtworzona przy silnym zaangażowaniu społeczności, celem symulacji doświadczeń o intensywności i częstotliwości przewyższającej realny świat. Czyli więcej, szybciej i mocniej, przy mniejszym poziomie ryzyka i stresu. Można jednak stworzyć wirtualny świat, który stawia na realizm, z zachowaniem wzmocnionej intensywności. Metaverse, który pozwala doświadczyć ludziom ich codziennych wyborów, pokazać różne drogi wyboru, wpływ ich decyzji na gospodarkę i społeczeństwo. Jednocześnie pozwolić AI obserwować codzienne wybory mieszkańców tego świata, uczyć się na nich i udoskonalać świat.
Sztuczna inteligencja odtwarzałaby wzorce w wewnętrznych symulacjach i szukała możliwych rozwiązań, a następnie sprawdzała w metaversum, czy potencjalne rozwiązania nie są sprzeczne z adaptacyjną naturą człowieka. Innymi słowy, jakie luki znajdą ludzie i jak zaczną je wykorzystywać na szkodę innych i samej utopii. Symulacja mogłaby pomagać ludziom zrozumieć następstwa ich przekonań, podejmowanych decyzji oraz zdobywanych umiejętności. AI generowałaby okresy dobrobytu, kryzysów gospodarczych, wojen, rewolucji technologicznych i społecznych, klęsk żywiołowych… – ludzie mogliby zobaczyć, jak sobie w nich radzą i jak mogą się do nich przygotować, co mogłoby zredukować ich obawy i lęki w realnym świecie.
Wielowarstwową symulację można stosować również przed stworzeniem utopii jako narzędzie diagnostyczne dla planowanych zmian społecznych i reform prawnych. To pozwala sprawdzić ich realne działania oraz uszczelnić ich luki.
Zachęcamy do zapoznania się z innymi tekstami w dziale Ciekawostki oraz naszymi celami i ideami. Jak również do wsparcia Fundacji Utopia darowizną.